Redakcja naukowa: dr hab. n. med. Agnieszka Szypowska
Jedyna na polskim rynku książka zgodna z aktualnymi zaleceniami PTD (2018). Napisana przez sławy rodzimej diabetologii (redakcja naukowa: dr hab. n. med. Agnieszka Szypowska; rada naukowa: prof. dr hab. n. med. Małgorzata Myśliwiec, prof. dr hab. n. med. Przemysława Jarosz-Chobot, prof. dr hab. n. med. Barbara Głowińska-Olszewska, prof. dr hab. n. med. Wojciech Młynarski, dr hab. n. med. Agnieszka Szadkowska, dr hab. n. med. Joanna Nazim), językiem dostępnym dla najmłodszych pacjentów. Polecana przez profesjonalistów.
Obowiązkowa pozycja na półce każdej osoby, mającej do czynienia z CT1.
Jeśli u Ciebie lub kogoś z Twojej rodziny, zwłaszcza u dziecka, rozpoznano cukrzycę typu 1, możesz się poczuć jak jedyny człowiek dotknięty tym problemem. Bądź jednak świadom, że nie jesteś sam. Szacuje się, że na całym świecie cukrzycę typu 1 ma około 497 tysięcy dzieci, które nie ukończyły eszcze 14 lat. Ponadto co roku rozpoznaje się cukrzycę u ponad 79 tysięcy młodych pacjentów. Liczba nowych zachorowań stale rośnie, średnio o około 3% rocznie, a jej największy wzrost obserwuje się u dzieci najmłodszych, do piątego roku życia. Oznacza to, że osoby chorujące na cukrzycę można spotkać wszędzie: w przedszkolu, szkole i na uczelni, w klubie sportowym i na obozie narciarskim; chorują na niąsławni sportowcy, politycy, aktorzy, biznesmeni. Często nawet nie domyślamy się, że osoba, z którą pracujemy, która mieszka za ścianą, obok której stoimy w kolejce czy w autobusie, choruje na cukrzycę.
U Ciebie lub Twojego dziecka wykryto cukrzycę i wydaje Ci się, że nagle świat runął, a życie zmieniło barwy. To reakcja powszechna – większość osób z cukrzycą i ich bliskich tak właśnie reaguje, ale jest to stan przejściowy. Opanujesz cukrzycę i wszystko wokół odzyska właściwy wymiar. Zamierzamy Ci w tym pomóc. Co stanowi problem? Otóż w organizmie chorego zabrakło insuliny. Aby wrócić do swojej poprzedniej aktywności i codziennych zajęć, musisz nauczyć się w odpowiedni sposób dawkować insulinę. W przypadku małego dziecka – tę umiejętność muszą opanować rodzice. Wiele osób sądzi, że cukrzyca typu 1 to choroba ciężka i nieuleczalna, wiedz jednak, że w ciągu ostatnich lat nastąpił ogromny postęp w terapii insuliną. Współczesne metody leczenia nie tylko dają szansę życia, lecz także pozwalają na życie pełne i barwne: na uprawianie sportu, spotkania z przyjaciółmi, dalekie podróże (i smakowanie egzotycznych potraw), zdobycie upragnionego zawodu, założenie rodziny. Po prostu normalne życie!
Uczeni na całym świecie pracują nad coraz nowocześniejszymi metodami leczenia cukrzycy: nowymi rodzajami insuliny, przeszczepami komórek produkujących insulinę, sztuczną trzustką itd. Najnowsze osiągnięciatechniki pozwalają na uzyskanie bardzo dobrego wyrównania cukrzycy bez dużych ograniczeń w codziennym życiu.
Jeśli wydaje Ci się, że zastrzyki za pomocą penów z cieniutkim laserowym ostrzem oraz pomiary zawartości cukru we krwi pochodzącej z nakłuwanego palca to kłopotliwe i wyjątkowo nieprzyjemne doznania, pamiętaj, że do niedawna do zastrzyków używało się szklanych strzykawek, które trzeba było wygotowywać, a zawartość cukru we krwi można było zmierzyć wyłącznie w laboratorium medycznym. Nauka i technika szybko postępują naprzód – wkrótce możemy się spodziewać nowych rozwiązań w insulinoterapii. Pamiętaj! Rozpoznanie cukrzycy to szok dla każdego, ale nie jesteś sam! Nauczysz się samodzielnie kontrolować swoją chorobę, a pomogą Ci w tym specjaliści: lekarz, pielęgniarka, dietetyk, psycholog. Zasady samoleczenia nie są trudne, poradzisz sobie znakomicie.
W poradniku, który trzymasz w ręku, próbujemy odpowiedzieć na najczęściej zadawane pytania związanez przyczynami zachorowań, przebiegiem choroby, metodami insulinoterapii i samokontroli cukrzycy.
dr hab. n. med. Agnieszka Szypowska
dr Maria Lipka
dr Magdalena Procner-Czaplińska
dr n. med. Hanna Trippenbach-Dulska
Jako edukatorka muszę być „elastyczna” – wiedzieć, jak pomóc zarówno pacjentowi na początku choroby, jego rodzinie, jak również w sposób zrozumiały przeprowadzić reedukację u osób, których pochłania „rutyna” życia z cukrzycą. Pomaga mi w tym niniejszy poradnik, który polecam wszystkim moim koleżankom edukatorkom. Znaleźć w nim można wiele informacji podstawowych, a także tych przydatnych w tzw. wyjątkowych sytuacjach, które często pomija się na szkoleniach. Myślę, że to bardzo istotne zwłaszcza dla młodzieży.
Katarzyna Abucewicz, diabetyk, edukator w cukrzycy, trener pompowy
Cukrzyca jest chorobą dotykającą wszystkich aspektów naszego życia. Niniejsza książka to wspaniały przewodnik, który umożliwi pacjentom i ich opiekunom wejść bezpiecznie i jak najmniej stresująco w nowe warunki. Autorzy w sposób przystępny mówią o sprawowaniu samokontroli, dostarczając niezbędnych informacji, na podstawie których można budować własne doświadczenia. Dodane do nowej edycji rozdziały o metodach monitorowania glikemii, wysiłku fizycznym, prawie jazdy czy planowaniu rodziny pozwalają przygotować się do kolejnych wyzwań. Gorąco polecam, by sięgać po poradnik w każdym momencie niepewności.
dr n. med. Marta Wysocka-Mincewicz, pediatra, diabetolog
Od samego początku choroby syna mam świadomość tego, jak ważna dla dobrego i szczęśliwego funkcjonowania dziecka jest wiedza o chorobie. Dlatego z publikacjami z cyklu „Mam cukrzycę typu 1” jesteśmy od ich pierwszego wydania, a każdą kolejną edycję, uzupełnianą o nowe tematy, czytamy z wielkim zainteresowaniem. Co ważne, książki nie traktuję jako kolejnego, „zwykłego” poradnika o cukrzycy – przeciwnie, w naszym domu ma ona miejsce szczególne, zaraz obok akcesoriów związanych z chorobą. Zawsze jest „pod ręką”. Sięgam po nią w sytuacjach trudnych, gdy nie mogę wybrnąć z hiper- bądź hipoglikemii, a czasem również wtedy, kiedy mam wolną chwilę – pewne zagadnienia lubię sobie po prostu odświeżyć.
Beata Gebauer, matka chorego dziecka
W poradniku z serii „Mam cukrzycę typu 1” lubię czytać o sprzęcie, jego zastosowaniu i o rzeczach, których używam na co dzień. Interesują mnie także wszelkie nowości związane z cukrzycą. Dzięki poradnikowi staję się bardziej samodzielny i coraz więcej wiem o mojej chorobie. Podoba mi się szata graficzna, zdjęcia są ładne i kolorowe, a wykresy pomagają zrozumieć niektóre zagadnienia. Za każdym razem, kiedy z rodzicami korzystaliśmy z opisanego w poradniku sposobu poradzenia sobie z problemem, miałem dobre cukry.
Franek Gebauer, 12 lat, choruje od 4. roku życia
Łatwo zrealizujesz zlecenie
